اگر در حال حاضر نگاهی به روزهای ماه مبارک رمضانی که گذشت بیاندازیم، خواهیم فهمید که نسبت به روزهای اول چقدر بهتر می توانیم روزه گرفتن و گرسنگی و تشنگی را تحمل کنیم. شرایط ماه رمضان برای خیلی از ما، به خاطر تشنگی و گرسنگی بسیار سخت است. اما انسان موجودی عادت پذیر است و به بدترین شرایط می تواند عادت کند.
زندگی به سبک ماه رمضان به مدت یک ماه می خواهد سبک صحیح زندگی را به ما یادآور شود. در این ماه ما دو وعدۀ اصلی غذایی داریم که یکی سحری و دیگری افطاری است. این دو وعده معادل صبحانه و شام در روزهای عادی در طول سال است. همین جا می توانیم بفهمیم که بهترین زمان خوردن صبحانه و شام چه وقتی است. از طرف دیگر خوردن ناهار چندان سودی به حال ما ندارد؛ که چه بسا به دلیل رسیدن انرژی زیاد به بدن با این وعده و همچنین مشغولیت تمرکز بدن به دستگاه گوارش ضرر آن بیشتر از نفعش است.
البته این به این معنا نیست که در روزهای عادی سال به غیر از ماه رمضان، نباید از صبحانه تا شام میان وعده ای را مصرف کنیم. خوردن میوه ها و غذاهای سهل الهضم می تواند به سلامت بدن کمک کند. اما خوردن ناهار آن هم به صورت سنگین از عملکرد بدن انسان می کاهد. پس روال خوردن و آشامیدن در ماه رمضان چیزی عجیب و غریب با طبیعت بدن انسان نیست.
در طب سنتی، ما عادت را جزء طبیعت ثانویۀ بدن می دانیم؛ هر چند این عادت بد باشد. در این حالت ترک عادت برای بدن ضرر دارد. به همین دلیل است که قبل از شروع ماه رمضان گفته می شود چند روز را روزه بگیرید تا کم کم وارد شرایط تغذیه‌ای ماه رمضان شوید. حتی بهتر است قبل از ماه رمضان وعدۀ ناهار خود را کم کنید.
برای ترک ناهار بهتر است این کار را به صورت تدریجی و اندک اندک انجام دهید که پس از ماه رمضان بهترین زمان برای این کار است. چون به نخوردن در طول روز عادت کردیم و قدرت تحمل مان بالا رفته است.
خلاصه اینکه الان شما بهتر می توانید روزهای گرم ماه رمضان را نسبت به روزهای اول، تحمل کنید و همین اتفاق داستان تطبیق با شرایط که همان عادت است را نشان می دهد. بدن انسان بسیار پیشرفته است و به هر چیزی عادت می کند. اگر بدن را به کم خوردن ولی مفید خوردن عادت دهید، خواهید دید بدن از تمام انرژِی و مواد مغذی همان غذای کم استفاده می کند و شادابی خود را از دست نمی دهد.